Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/570

tranda Duguesclin Konetabla francuzkiego, pragnący mówić z Królem don Pedro.
 Mothril zbliżył się do Agenora, który z zapuszczoną przyłbicą podobnym był do żelaznego posągu.
 — Oto jest, rzekł Agenor zdejmując rękawicę aby pokazać pierścień szmaragdowy, który mu wręczył Książę na znak uwierzytelnienia.
 — Co to takiego? spytał Mothril.
 — Pierścień szmaragdowy, pochodzący od donny Eleonory, matki Księcia.
 Mothril pokłonił się.
 — Cóż więc pan żądasz?
 — Powiem to tylko Królowi.
 — Pan życzysz sobie widzieć J. K. Mość?
 — Chcę tego.
 — Mówisz za głośno, rycerzu.
 — Mówię w imieniu mojego pana, Króla Henryka de Transtamare.
 — Więc zaczekasz w téj warowni.
 — Zaczekam, lecz uprzedzam, że nie myślę być długo cierpliwym.
 Mothril szyderczo się uśmiechnął.
 — Niech i tak będzie, rycerzu, odrzekł, zawsze jednak zaczekaj.
 I wyszedł pożegnawszy Agenora, którego oczy zaiskrzyły ogniem przez żelazną kratę zapuszczonéj przyłbicy.