Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/579

 — Przez krew naszego Zbawiciela! czyżby im się co przytrafiło, spytał don Pedro?
 — Nic, Królu.
 — Pośpiesz nagrodzić swoją winę, bo zgwałciłeś prawa narodów.
 Mothril uśmiechnął się; poznał bowiem uszanowanie swego Króla, dla tego prawa narodów którego teraz przyzywał.
 — Nie pozwolę aby mój Król, wystawiał się bezbronny na grożące mu niebezpieczeństwo.
 — Bynajmniéj; nie obawiaj się o mnie, zawołał don Pedro tupiąc nogami, obawiaj się o siebie!
 — Nie obawiam się niczego, nie mając co sobie do wyrzucenia, odrzekł Mothril.
 — Nic do wyrzucenia, mówisz? dobrze sobie wszystko przypomnij.
 — Co chce przez to powiedzieć W. K. Mość?
 — Chcę powiedziéć, że nie lubisz posłów, zarówno tych co przybywają z Zachodu, jak i tych, co przybywają ze Wschodu.
 Mothril uczuł w sobie niespokojność. Powoli rozmowa groźny przybierała obrot; ponieważ nie wiedział z któréj strony ma nastąpić napad umilkł iczekał
 Król tak daléj mówił:
 — Piérwszy raz zatrzymujesz posłów do mnie wysłanych?
 — Piérwszy raz, odpowiedział Mothril, igrając