Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/583

im, i nie wystawiaj sobie że mu jesteś podobny, dla tego, jeżeli on czci tego samego co i ty Boga.
 Agenor usiadł wzniósłszy ramiona.
 — Mścicielu! czyś tu przyszedł po to abyś mnie znieważał? zapytał rycerz.
 — Bynajmniej; raczej mam ci uczynić ważne zapytania.
 — Zobaczmy.
 — Przyznaj się naprzód, jakim sposobem miałeś zręczność pisania do Króla.
 — Do jakiego Króla, spytał Agenor.
 — Uznaję tylko jednego, posłańcze buntowników, i ten jest moim Królem.
 — Z don Pedrą pytasz mnie jakim sposobem miałem stosunki, z don Pedrą?
 — Tak.
 — Nie rozumiem czego żądasz.
 — Zaprzeczasz więc iż domagałeś się mieć posłuchanie u Króla?
 — Nie; ponieważ tylko od ciebie samego tego żądałem.
 — Tak jest; ależ to nie ja oznajmiłem o tém Królowi... a jednakże...
 — A jednakże?... powtórzył Agenor.
 — Wié o twojém przybyciu.
 — Ah! wykrzyknął Agenor z zadziwieniem, a jeszcze mocniejsze echo ah! dało się słyszéc wymówione przez Musarona.