Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/584

 — Niechcesz się zatém do niczego przyznać? zapytał Maur.
 — Co chcesz, do czego mam się przyznać?
 — Jakim sposobem udało ci się miéć stosunki z Królem.
 Agenor po drugi raz wzniósł ramiona, mówiąc:
 — Spytaj się naszych straży.
 — Nie spodziewaj się nic otrzymać od Króla chrześcijaninie, póki nie pozyskasz mego zezwolenia.
 — Ah! rzekł Agenor, przecież zobaczę się z Królem?
 — Obłudniku! odparł Maur z wściekłością.
 — Zdaje się, że już nie będzie potrzeby wybijać muru, przydał Musaron.
 — Ciszej, rzekł Agenor.
 Poczém odwracając się do Mothrila.
 — Dobrze, ponieważ będę mówił z Królem, rzecze, zobaczemy więc Mothrilu, czy moje słowa są, tak małego znaczenia jak ci się zdaje.
 — Przyznaj się coś uczynił takiego, iż Król wie o twojém przybyciu; powiedz mi warunki pod jakiemi chcesz traktować o zawarcie pokoju, a będziesz mieć wszelką z mojéj strony pomoc.
 — Po co mam pomoc okupować, kiedy twój gniew jasno przekonywa w téj chwili, że się mogę bez niéj obejść, odrzekł z uśmiechem Agenor.
 — Pokaż mi przynajmniéj twarz swoją! zawo-