Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/645

wiczowska mość jest waleczny i bardzo pobożna Książę. Módlmy się zatém podobnież.
 — Aby podziękować Bogu że nas ocalił? dodał Begue Villaines.
 — Aby go prosić o odwet! odparł Bertrand.
 Istotnie, Książę Galii po oddaniu na klęczkach podziękować Bogu za te wielkie zwycięztwo, zawołał don Pedra, który na około spoglądał gniewliwie, i nie ukląkł ani na chwilę, będąc pogrążony w złowrogiém rozmyślaniu.
 — Królu jesteś zwycięzcą, rzekł Książe Czarny, a jednakże straciłeś wielką bitwę.
 — Jakto? zapytał don Pedro.
 — Bo Król, który dla odzyskania korony musi przelewać krew swoich poddanych, zawsze jest zwyciężony.
 — Ale to są wichrzyciele! zawołał don Pedro.
 — I cóż! czy nie ukarał ich Bóg za to iż cię opuścili? drogi Królu! aby Wszechmocny i ciebie tak nic ukarał, jeżeli opuścisz tych, których ci powierza.
 — Książę! mówił cicho don Pedro nachylając się, sobie winien jestem moją koronę; lecz przez litość, dodał bledniejąc od wstydu i gniewu, nie bądź więcéj nie ubłagany jak Wszechmocny.... Oszczędzaj ciosu temu, który ci dziękuje.
 Ukląkł, Książę Edward podniósł go.
 — Podziękuj Bogu, rzekł, mnie nie nie jesteś winien.