Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/663

z żółtą twarzą, i zły jestem na niego, że cię przestraszył. Ani się nie spodzieje jak go przygwożdżę do boku téj lektyki, wówczas już nie będzie mógł zabić osoby, która się w niéj znajduje.
 — Oh! nie należy zabijać człowieka, który wypełnia rozkaz!
 — Patrz pani jaki prędki, każę być w pogotowiu swoim towarzyszom.
 Słowa te wymówione były czystą mową kastylską. Maurowie patrzeli na nich wielkiémi wytrzeszczonémi oczyma, bo jeżeli rozumieli mowę arabską, którą przemówiła do nich donna Marya, i przestraszające poruszenia Hiszpanów, to nie mogli zrozumiéć języka hiszpańskiego.
 — Patrz pani, chcą nas piérwsi zaczepić jeżeli się nie oddalemy. Ci Maurowie to są zgłodniałe psy, rzekł rycerz, czując w sobie wielką ochotę popisać się zręcznym zwrotem włóczni, w przytomności pięknéj i szlachetnéj damy.
 — Wstrzymajcie się! wstrzymajcie! rzekła Marya. Sądzicie, że oni nie rozumieją po kastylsku?
 — Jestem tego pewny. Spróbuj pani pomówić z niemi.
 — Mam inny zamiar odparła Marya Padilla. Donno Aisso rzekła głośno po hiszpańsku; lecz odwróciwszy się ku swojemu rycerzowi, jeżeli mnie słyszysz, daj znak twojemi firankami.