Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/667

przez rozproszone zbiory polne, powywracane drzewa, smutny przedstawiające widok, gdy Marya opodal dostrzegła cwałem biegnącego ku niéj rycerza.
 Poznała zbroję i pas od miecza.
 — Don Ayalos! wołała na roztropnego posłańca, który już przydawał sobie drogi chcąc uniknąć podejrzanego spotkania. Czy to pan jesteś?
 — Ja szlachetna damo! ja to jestem, odpowiedział Kastylczyk poznając kochankę królewską.
 — Cóż tam nowego? zapytała Marya, zatrzymując nagle swego konia w biegu.
 — Rzecz szczególna: utrzymują, że ujęto Króla don Henryka dc Transtamare, że Mothril udał się w pogoń za zbiegami, lecz odsłoniwszy przyłbicę tego nieznanego, który miał na sobie hełm królewski, przekonano się, że to był nieprawy syn de Mauléon, ów poseł Francuzki, który w ucieczce dał się ująć dla ocalenia don Henryka.
 Aissa wykrzyknęła.
 — Więc go ujęto? rzekła.
 — Ujęły jest, i gdy odjeżdżałem, Król uniesiony gniewem groził mu zemstą.
 Aissa ze smutkiem wzniosła oczy w niebo.
 — On go zabije? rzekła, to być nie może!
 — O mało co nie zabił Konetabla.
 — Lecz ja nie chcę żeby on umarł! krzyknęła młoda kobiéta dążąc na swoim mule ku polu bitwy.