Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/695

 — Eh, co nam mogą, zrobić Hiszpanie w śród Francyi? rzeki Agenor po chwili namysłu.
 — To prawda, chyba tylko jaką wiadomość udzielić, ozwał się Musaron.
 — Oh! to właśnie co drżeniem mnie przejmuję. Więcéj lękam się wypadków jak ludzi, ale cóż czynić, zapytajmy się ich.
 — Przeciwnie, miejmy się na baczności, a gdyby to byli jacy emisaryusze wysłani ze strony Mothrila?
 — Przecież sobie przypominasz, że widziałeś tego człowieka z Maryą Padillą.
 — A pan nie widziałeś Mothrila z don Fryderykiem.
 — Prawda i to.
 — Miejmy się więc lepiéj na baczności, rzekł Musaron zakładając sobie łuk na piersi.
 Kastylianin uczynił jawne wzruszenie, i rzekł:
 — Czego się pan obawiasz? rzekł Kastylianin nie jesteśmy nieprzyjacielami. Czy przedstawiliśmy się nie tak; jak grzeczność zaleca? lub téż czy moja twarz sprawia panu niemiłe wrażenie?
 — O nie, rzekł Agenor z przerywaniem ale... cóż pan masz za interes w zamku Hrabi de Laval?
 — Zaraz to panu powiem. Potrzeba mi widzieć się z rycerzem, który mieszka u Hrabiego.
 Musaron przez otwory swojéj przyłbicy rzucił na Agenora przemawiające wejrzenie.
 — Z rycerzem... to jak on się nazywa?...