Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/717

rycerskie, a bogaty z majątku, jaki ci przyniesie twoja żona, szczęśliwy z jéj miłości i piękności, strzeż bacznie twego skarbu, i błogosław czasem Maryi Padilli, biednéj nieszczęśliwéj kobiécie, od któréj ten list przyjm za pożegnanie.“
 Mauléon czuł w sobie wzmagający się zapał miłosny.
 Skakał wyrywając list z rąk Musarona, całując go wielokrotnie.
 — Pójdź, rzekł mu pójdź, niech cię uściskam, bo ty może obsypałeś kwiatami, szaty téj, która jest moim aniołem opiekuńczym.
 Hafiz nieporuszony na swojém miejscu, nie tracił ani jednego szczegółu lej sceny.
 — Powiedz Maryi... wykrzyknął Mauléon.
 — Ciszej! panie, odparł Gildaz, to imię... nie mów tak głośno...
 — Masz, słuszność, rzekł Agenor. Powiedz zatém donnie Maryi, że za piętnaście dni.
 — Wybacz panie... odrzekł Gildaz, tajemnice mojéj pani wcale do mnie nie należą, ja tylko jestem jéj posłańcem, a nie powiernikiem.
 — Jesteś wzorem wierności, i chwalebnego przywiązania, i choć nie jestem bogaty, dam ci co mogę.
 — Dziękuję panu; dość mnie za to donna Marya wynagrodzi.
 — To przynajmniéj twemu wiernemu towarzyszowi.