Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/748

 — Wypędziłbyś Maryę.
 — Dla otrzymania Aissy jak najchętniéj.
 — Oh, nie... nie.
 — A więc cierp, Królu.
 — Sądziłem rzekł, don Pedro wlepiając w Mothrila rozognione wejrzenie, że gdybyś widział cierpiącego twego Króla, nie miałbyś odwagi powiedzieć mi „Cierp“!... Sądziłem, że gotów byłbyś odezwać się: „Ja cię pocieszę, mój Królu.“
 — Tylko nie z uszczerbkiem honoru mego wielkiego Króla, nie, wprzód umrzéć gotów jestem.
 Don Pedro zostawał pogrążony w posępném marzeniu; peczém rzekł:
 — Więc umrę, ponieważ kocham ją albo raczéj z złowrogim głosem zawołał: nie, ja nigdy nie umrę.
 Mothril znał dobrze Króla, i wiedział również, iż żadna zapora nie zdołała by wstrzymać żądzy tego nieugiętego człowieka.
 „Posunął by się do ostateczności, pomyślał sobie przeszkodźmy temu“
 — Naj. panie, rzecze Mothril, Aissa, to wzniosła dusza, ona uwierzy przysięgom... Jeżeli Król przysiężesz jéj że się z nią ożenisz, i stanowczo porzucisz donnę Maryę, sądzę że Aissa zaufałaby swoje przeznaczenie twojéj miłości.
 — Ty zajął byś się tém?
 — Zająłbym się.