Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/768

 Przyczajona postać w gęstwinie, stała nieporuszona.
 Donna Marya opuściła młodą dziewicę, i szła do drzwi tajemnych.
 Wspomniona głowa nieporuszając się skierowała swoje wielkie białe oczy na Maryę, przysłuchiwała się i widziała jak wchodziła w korytarz tajemny.
 Wkrótce szelest skrzypiących drzwi na zardzewiałych zawiasach dał się słyszéć w oddaleniu, a głowa jak gdyby węża uciekającego z pośpiechem, znikła w pośród drzew.
 Był to Saracen Hafiz, on to spuszczał się z wysokiego pnia cytrynowego.
 Na dole stała droga podobna postać, która nań czekała.
 — I cóż! Hafiz? już schodzisz?
 — Tak, panie; nic nie mogę widziéć w mieszkaniu donny Maryi, gdyż z niego wyszła.
 — Dokąd się udała?
 — Na koniec galeryi, na prawo, i znikła.
 — Znikła;... oh święte imię proroka! poszła do tajemnych drzwi, będzie mówić z Królem: jesteśmy zgubieni!
 — Wiész że jestem na twoje rozkazy, rzekł bledniejąc Hafiz.
 — Dobrze! idź za mną do apartamentów królewskich, i to téj saméj chwili, obecnie niema ani