Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/776

 — Rycerz Francuzki, który się zowie Agenor de Mauléon.
 — Ten ambassador którego mi przysłano do Soryi? I Mothril wie o tém?
 — Wié.
 — Pani to potwierdzasz?
 — Przysięgam!
 — Więc Mothril bezczelnie kłamał, zdradzał mnie.
 — Bezczelnie kłamał, zdradzał cię.
 — Potrafisz pani o tém przekonać.
 — Skoro tylko rozkażesz, Królu.
 — Powtórz że mi to, niechaj się zastanowię.
 Donna Marya umiała panować nad Królem, obudzać dumę i zazdrość.
 — „Przysięgam na Boga, tylko co mówiła mi Aissa, i słowa te jeszcze obijają się o moje uszy, przysięgam pani, że w przypadku gdyby don Pedro dostał mnie, i miał pod swoją mocą, będę miała sztylet aby sobie przeszyć serce, lub pierścień, jak twój, aby zażyć śmiertelnéj trucizny. I wskazała mi ten pierścień który mam na palcu.
 — Ten pierścień?... rzekł z przestrachem don Pedro. Cóż masz w nim takiego?
 — Gwałtowną truciznę. Noszę ją od dwóch lat, aby zabezpieczyć wolność mego ciała i duszy, w przypadku, jeżeliby kiedykolwiek nieszczęsna zmiana losu twego, którą tak wiernie znosiłam, wydała mnie w ręce nieprzyjaciół.