Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/777

 Don Pedro uczuł boleść, na widok tego szczérego i czułego heroizmu.
 — Jesteś szlachetne serce, Maryo, rzekł, i ja nigdy nie kochałem bardziéj innéj kobiéty, jak ciebie... lecz nieszczęście...
 — Jak on mnie kochał! myślała sobie Marya bledniejąc, lecz żeby się nie zdradzić, nie mówi już więcéj, jak mnie kocha!
 — I tak to myśli Aissa, odrzekł don Pedro po chwili milczenia:
 — Tak, a nie inaczéj, Królu.
 — Ona ubóstwia tego rycerza francuzkiego.
 — Jest to miłość podobna jaką miałam dla ciebie, Królu, odpowiedziała Marya.
 — Co pani miałaś? rzekł don Pedro bardziej osłabiony jak jego kochanka, i dając poznać boleść swoją.
 — Tak, Królu!
 Don Pedro zmarszczył brwi.
 — Mogęż zapytać się Aissy?...
 — Kiedy się tylko podoba.
 — Czy będzie mówić przed Mothrilem?
 — Przed Mothrilem oh! będzie mówić.
 — Powie o wszystkich szczegółach twojéj miłości.
 — Nawet przyzna to co sprawia wstyd kobiécie.
 — Maryo! zawołał don Pedro z strasznym popędem, Maryo! coś powiedziała?
 — Tylko prawdę, odparła obojętnie.
 — Aissa jest zhańbioną!..