Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/79

stylii zechce, tak spodziewam się być względnym dla rycerza Mauléona, przyjaciela i brata jego brała.
 Maur skłonił się nic nie mówiąc, że zaś Musaron zawsze ciekawy wiedzieć co było w lektyce, przybliżał się do niéj więcéj, jak sobie tego Maur życzył, wszedł na stopnie, i pod pozorem udania się do jednego ze służących aby mu się polecić, o czem dawniéj zapomniał, stanął między lektyką a jezdcem.
 Fryderyk korzystał z téj chwili; zbliżył się ku Agenorowi.
 — Widzisz, rzekł mu, tego Maura, on to rządzi moim bratem, a tym sposobem i mną.
 — Ah! odrzekł Agenor, po cóż te przykre słowo? książę twojego rodu, rycerz twojéj chwały, pamiętaj zawsze o tem, don Fryderyku, że Bóg tylko rządzić tobą powinien.
 — A jednakże udaję się do Sewilli, odpowiedział z westchnieniem wielki mistrz.
 — I po coż się udajesz?
 — Król don Pedro prosi mnie, a proźby jego są rozkazami.
 Maur zdawał się lękać opuścić lektykę, lecz również i don Fryderyka, aby tym sposobem wielki mistrz nie mówił zanadto z rycerzem francuzkim; drugi wzgląd przeważył, udał się więc do dwóch przyjaciół.
 — Panie, rzecze do don Fryderyka, przychodzę donieść ci wiadomość, która może zmieni twoje zamiary. Dowiedziałem się od mego sekretarza, i mam