Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/793

uciekaj z mojego państwa, idź na wygnanie, oto jedyna łaska jaką ci wyświadczyć mogę.
 — Ciszéj Królu! cud! odparł Mothril nie zważając na to gwałtowne obejście się don Pedry; serce Aissy bije pod moją dłonią, ona żyje, żyje!
 — Żyje! wrzasnął don Pedro, jesteś tego pewny.
 — Czuje bicie serca.
 — Rana czy nie jest czasem śmiertelną... doktora!..
 — Nikt z pomiędzy chrześcijan, rzekł Mothril z stanowczą powagą, nie dotknie się ręką szlachetnéj dziewicy mego rodu; może Aissa nie będzie ocaloną, lecz jeżeli jest, to tylko przezemnie samego.
 — Ratuj ją! Motlirilu, ocal ją... aby mówiła.
 Mothril oparł na Królu stanowcze wejrzenie i rzekł.
 — Aby mówiła? mój Królu, mówić będzie.
 — Dobrze Mothrilu, przekonamy się wówczas.
 — Tak, Królu, przekonamy się czy jestem potwarcą, i czy Aissa jest zniesławioną.
 Don Pedro klęczący nad dwoma trupami, przypatrywał się naówczas posępnéj twarzy Maryi, nacechowanéj okropną śmiercią, a następnie spokojnéj i miłéj twarzy Aissy pogrążonéj w swojém omdleniu.
 — Istotnie, mówił sam do siebie, donna Marya była bardzo zazdrośną, i przypominam sobie, że nie broniła śmierci Blanki de Bourbon, którą dla niéj zabić kazałem.
 Powstał nie chcąc się dłużéj wpatrywać w młodą dziewicę.