Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/799

najszczęśliwszy wypadek przy zwycięztwie Navaretty.
 Prawda że Konetabl był istotnie ważną przeszkodą dla Anglików, dowodzonych przez bochatera, jakim był Książę Galii.
 Król Edward słuchając dobrych rad, chciał zwolna rozszerzyć swoją władzę, w tym kraju spustoszonym wojną domową. Czuł on to dobrze, że don Pedro sprzymierzeniec Maurów, prędzéj lub późniéj będzie zrócony z tronu, Henryk zwyciężony i zabity, że wówczas nie będzie komu ubiegać się o tron Kastylski, gdyż zwycięztwo łatwo otrzyma mężne wojsko Księcia Galii.
 Lecz z wolnością Bertranda zmiéniłaby się postać rzeczy, mógłby wejść do Hiszpanii, odzyskać stratę poniesioną w Navarecie, wypędzić Anglików i don Pedrę, a natomiast osadzić Henryka Transtamare. Taki to plan, zajmował od pięciu lat wyłącznie radę Króla Angielskiego.
 Edward mniéj sądził o waleczności ludzi, jak jego syn. Miał w porozumieniu Konetabla, że mógł by się wymknąć, a jeżeli by tego nie uczynił, mógłby zostać wykradzionym, i nawet, że jako jeniec w okowach, zamknięty w cztérech murach, mógł dawać dobre rady i plany stronie zwyciężonéj.
 Dlatego téż, Edward pozostawił nad Dugnesclinem dwóch bacznych strużów, niedających się przekupić, to jest, rządcę pałacu, i dozorcę więzienia.