Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/810

do stopni, czekał z niespokojnością i szemraniem na wyjście Konetabla.
 Serce biło gwałtownie żołnierzom wojsk Bretońskich, mającym ujrzéć swego wielkiego wodza, bo oddali by życie za wolność jego.
 Pół godziny tak upłynęło; Bretończykowie zaczęli się niecierpliwić i obawiać.
 Rycerz nieznany, z niecierpliwości targał swoje rękawice.
 Widziano ukazującego się na otwartej galeryi, Chandosa prowadzącego żywą rozmowę z oficerami, którzy zdawali się bydź zdumieni podziwieniem.
 Następnie gdy brama zamku otwarła się, zamiast ustąpienia miejsca bochatérowi, mającemu bydź wolnym, ukazał się Hrabia Laval, blady, opadły z sił, drżący z współczucia i szukający kogoś w zgromadzeniu.
 Kilkunastu oficerów bretońskich pobiegło ku niemu.
 — Oh! wielki smutek, niepojęte zdarzenie!... odpowiedział hrabia. Gdzie jest ten nieznajomy, ten prorok nieszczęścia?
 — Oto jestem, rzekł tajemniczy rycerz, oto jestem... czekałem na pana.
 — Czy pan jeszcze życzysz sobie widzieć Konetabla?
 — Więcéj jak przedtem.
 — Pośpieszaj zatem, gdyż za dziesięć minut będzie za późno. Pójdź! pójdź! Teraz bardziej niż kiedykolwiek jest więźniem.