Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/815

 — Ależ Konetablu, będziesz niewolnikiem... zawołał hrabia zdziwiony.
 — I okryły sławą nieśmiertelną, przerwał rządca.
 — Niepodobieństwo, mówił daléj de Laval, pomyśl nad tém.
 — Napisałeś już? zapytał Konetabl pisarza.
 — Już, JW Panie.
 — Daj, podpiszę się.
 — Konetabl wziął pióro i prędko podpisał.
 W téj saméj chwili trąby oznajmiły przybycie Księcia Galii.
 Rządca już pochwycił pargamin.
 Gdy Hrabia Laval spostrzegł Księcia Angielskiego, pobiegł ku niemu i zgiąwszy kolano, rzekł:
 — M. Książę, otóż piéniądze żądane za okup Konetabla, przyjmujesz je?
 — Całém sercem, jak to już powiedziałem, odrzekł Książę.
 — To są już twoje własne piéniądze, mówił daléj hrabia, bierz je.
 — Chwilę czasu, rzekł rządca. J. K. Mość nie jest zawiadomioną o wypadku jaki zaszedł. Niech zechce łaskawie przyjąć ten pargamin.
 — Aby go zwinąć? zawołał de Laval.
 — Aby go spełnić, rzekł Konetabl.
 Książę rzucił wzrokiem na cedułę, a przejęty uwielbieniem, rzekł:
 — Otóż piękny postępek, pragnąłem tego czynu.