Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/827

rania, z zręcznością najdoświadczeńszego doktora, zaczął zaraz od początku swojéj rozmowy, giąć, jakby wosk mięki, bujający jeszcze umysł młodéj dziewicy.
 Skoro téż Aissa krzyknęła, widząc zwłoki donny Maryi, Mothril udał mimowolny przestrach, i zarzucił płaszczem, martwe zwłoki kochanki królewskiéj.
 Następnie, gdy Aissa patrzała na niego z trwogą, rzekł jéj:
 Biédne dziécię, podziękuj Bogu, że cię ocalił.
 — Mnie ocalił? spytała młoda dziewica.
 — Od strasznéj śmierci, tak, kochane dziecię.
 — Któż mię ugodził?
 — Ta, któréj dłoń trzyma jeszcze sztylet.
 — Donna Marya, tak dobra, tak szlachetna, to bydź nie może.
 Mothril uśmiéchnął się z tém pogardliwém współczuciem, które towarzyszy zawsze umysłom mającym na uwadze ważność interesu.
 — Kochanka królewska szlachetna i dobra dla Aissy, którą Król ubóstwia!... Nie wierzysz temu, moja córko.
 — Przecież ona chciała mnie oddalić? rzekła Aissa.
 — Aby cię złączyć, jak mówiła, z tym rycerzem francuzkim, nie prawdaż? rzekł Maur spokojnym i łaskawym tonem.
 Aissa zbladła, widząc iż tajemnica jéj miłości, od-