Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/844

 — Mothril pojechał do Montiel.
 — Pojechał! z swoją lektyką?
 — Obejmującą w sobie umiérającą młodą dziewicę, tak panie.
 — Młodą umierającą dziewicę! ah Musaronie, Aissa już nie żyje, rzekł z westchnieniem nieszczęśliwy rycerz, i potoczył się na ziemię, jak gdyby sam rzeczywiście umarł. Przestraszyło to dobrego germka, jako nieprzyzwyczajonego do podobnych wypadków swego pana.
 — Rycerzu, rzecze żołnierz, oto wszystko co wiém, i to tylko przez wypadek; ja to téj nocy wyniosłem młodą dziewicę, ranioną sztyletem i otrutą Maryę Padillę.
 — O przeklęta nocy! o nieszczęście! nieszczęście, powtórzył młodzieniec w połowie bezprzytomny. Oto masz mój przyjacielu, weź te dziesięć florinów, jak gdybyś mi nieoznajmił o nieszczęściu mego życia.
 — Żegnam i dziękuję ci rycerzu, rzekł żołnierz oddalając się.
 Musaron z wzniesioną dłonią nad swemi oczami przypatrywał się widnokręgowi.
 — Patrz, patrz mój kochany panie, tam bardzo daleko, widzisz pan tych ludzi i lektykę, którzy przechodzą po za górą? widzisz pan na końcu w białéj opończy Saracena naszego nieprzyjaciela?
 — Musaronie, Musaronie, rzekł rycerz w bolesném uniesieniu, siadajmy na koń i zgruchotajmy tego nę-