Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/852

trzymał się za drzwiami, które chociaż duże i mocne nie schodziły się szczelnie aby zasłonić widok ogniska.
 Miał słuszność: gdyż mu się przedstawił ciekawy widok.
 Gdy pielgrzym w przyłbicy ujrzał się sam na sam z drugim, i gdy sądził że tenże zasnął, powstał i postąpił kilka kroków, aby się przekonać o rzeczywistości snu drugiego.
 Uśpiony pielgrzym nie poruszył się.
 Naówczas mężczyzna w przyłbicy zbliżył się na palcach, i wyciągnął rękę w celu odkrycia z jego twarzy zasłony.
 Lecz zaledwie się jéj dotknął, pielgrzym powstał i głosem rozgniewanym rzekł:
 — Czego żądasz? dla czego mi sen przerywasz?
 — Który nie bardzo jest głęboki, mości pielgrzymie, odpowiedział mu żartobliwie.
 — Lecz który powinien być szanowany, ciekawcze z żelazną twarzą.
 — Zapewne pielgrzymie masz do tego słuszne powody, aby nie widziano, czy twoja jest z żelaza lub z ciała.
 — Co komu do moich przyczyn zakrywam się dla tego, że nie chcę być od nikogo widziany: to przecież jest wyraźnie.
 — Jestem bardzo ciekawy, i zobaczę cię, rzekł żartobliwie mężczyzna w przyłbicy.