Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/878

 — Teraz mój kochany Kapitanie pomówmy o okupie. Rozważ dobrze, że nas tu jest znaczna liczba, że najmniejszy gest, lub krzyk, ściągnie na ciebie ze wszystkich stron tysiące pchnięć sztyletem.
 — Ani się ruszę, ani słówka nie powiem, pisnął cicho Caverléy, tylko oszczędź mnie.
 — Musiemy się naprzód zabezpieczyć, rzekł Musaron, obdzierając u Cavérleya jedne po drugiéj jego zaczepne i odporne bronie, zręczniej jak małpa wyłuskująca orzech.
 Po skończeniu téj pracy, to samo uczynił z Beckerem.
 Odjęte bronie Musaron włożył do worka. W tém działaniu palce jego były daleko delikatniejsze jak sumienie, ozdobne pasy i pełne kiesy, przeszły na korzyść Musarona.
 — I ty także rabujesz, rzekł mu Agenor.
 — Panie, pozbawiam ich sposobu szkodzenia.
 Gdy przeszła piérwsza chwila przestrachu, Caverléy prosił o pozwolenie przedstawienia niektórych spostrzeżeń.
 — Możesz je czynić, rzekł Agenor, jeżeli mówić będziesz po cichu.
 — Kto pan jesteś? spytał Caverléy.
 — Co do tego, to kwestja mój kochany, odparł Musaron, na to nic nie odpowiémy.
 — Pan słyszałeś całą rozmowę z memi ludźmi?
 — Nie utraciwszy z niéj ani słowa.