Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/945

całeś mi tu przyprowadzić, bądź zwycięzcą, lub zwyciężonego.
 — Ale don Pedro czeka...
 — Cóż mnie to obchodzi!
 — On tu rządzi, mówię ci.
 — Mam sposób wyłączyć się z pod jego władzy, wiész o tém dobrze... Cóż mi obiecałeś?...
 — Dotrzymam moich obietnic, tylko pomóż mi Aisso.
 — Nie pomogę nikomu oszukiwać.
 — Więc dobrze, narażasz moją głowę... jestem bliski śmierci.
 Ta groźba odnosiła zawsze swój skutek na Aissie.
 Przyzwyczajona do prędkiego wykonywania sprawiedliwości arabskiéj, wiedziała, że za jedném skinieniem pana, upada głowa.
 — Cóż mi powie król? co chce ze mną mówić?
 — W mojéj obecności.
 — To niedosyć, chcę żeby więcéj osób było przy téj rozmowie.
 — Obiecuję ci to uczynić.
 — Chcę być tego pewną.
 — Jak to?
 — Ten pokój w którym jesteśmy, wychodzi na pokład zamkowy. Niechaj ludzie twoi i moje kobiéty tam będą; sprowadź moją lektykę, to będę słuchać co mi powie król.