Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/952

 Poczém Musaron bodnął konia mieczem, który przeskoczył przez okopy i uciekł dając słyszéć pęd na pokładzie krzemienistym.
 Dn Pedro szarpał się pogrążony w smutku głębokim.
 — Bądź ostrożny, rzekł mu do ucha Agenor, gdyż będę zmuszony zabić cię, jeżeli będziesz czynił niespokojności.
 Don Podro wymówił jeszcze te słowa przytłumione:
 — Jestem królem, obchodź się ze mną po rycersku!
 — Wiem dobrze że jesteś królem, rzekł Agenor, ja cię tu oczekiwałem. Słowo rycerskie, nic ci się złego nie stanie.
 Wziął go na swoje silne barki i przeszedł z nim okopy, w pośród oficerów skaczących z radości.
 — Cicho, cicho! panowie, rzekł Agenor, nie krzyczcie! Działam w sprawie Konetabla, nie psujcież moich interesów.
 Zaniósł swego jeńca do namiotu Bégue de Villainesa, który mu się rzucił na szyję i czule ucałował.
 Prędzéj! prędzéj! zawołał tenże, posyłam kurjerów do króla przed Toledę, i do Konetabla, który jest w pochodzie, aby ich zawiadomić że wojna już skończona.