Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/963

 — A ty powinieneś mi wierzyć, przydał Mauléon z przybranym tonem. Oto taki jest rozkaz Konetabla, naszego wodza: „Forteca dziś jeszcze ma się poddać, albo najściślejsze obwarowanie zaraz się przedsięweźmie.”
 — Czy już wszystko? rzekł Mothril.
 — Wszystko.
 — Chcesz nas zagłodzić?
 — Tak.
 — A jeżeli my chcemy umierać?
 — Nie będziemy się temu sprzeciwiać.
 Mothril patrzał na Agenora z szczególnym znaczeniem, które ten ostatni dokładnie zrozumiał.
 — Wszyscy? rzekł zatrzymując się cokolwiek przy tém słowie.
 — Wszyscy, odparł Mauléon, lecz jeżeli ty umrzesz, po dla tego że tak chcesz.... Don Pedro ci nie pomoce, wierzaj mi.
 — Tak sądzisz?
 — Jestem tego pewny.
 — Dla czego.
 — Ponieważ mamy wojsko i możemy stawić opór, on go już nie ma, i że zanimby zebrał takowe, wszyscy z głodu pomrzecie.
 — Słusznie mówisz chrześcjaninie.
 — Ocal więc sobie życie.
 — Ah! ty nam dajesz życie?
 — Daje.