Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/965

z obawą w horyzont, jak gdyby z jego głębi miał się zbawca ukazać.
 — Czy to już wszystko coś powiedział? rzekł Agenor.
 — Za dwie godziny, jąkał Mothril roztargniony.
 — Oh! mój panie, szepnął Musaron do ucha swemu panu, on się podda, przekonałeś go przecie.
 Nagle Mothril spojrzał z boku na obóz bretoński z baczną uwagą.
 — Oh! oh! mówił cicho wskazując Rodrigowi namiot Bégue de Villainessa. . Hiszpan wychylił się aby lepiéj widziéć.
 — Twoi chrześcjanie, jak się zdaje, sami między sobą się szarpią, rzekł Mothril, patrz jak biegną do tego namiotu.
 Rzeczywiście tłum żołnierstwa i oficerów biegł do namiotu z oznakami największej obawy.
 Namiot trząsł się jak gdyby był wewnętrznie miotany przez walczących.
 Agenor widział Konetabla dążącego tam z gniewem.
 — Cos szczególnego i przestraszającego dzieje się w namiocie; gdzie jest don Pedro, jedźmy Musaronie.
 I korzystając z roztargnienia Maura i Santariasa, zabrał się do powrotu. Wśród drogi usłyszał okropny krzyk.
 Przybył w sam czas do przedmurza, gdyż zaledwie