Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1005

 — Znam pana dobrze — odrzekł mastalerz oddając list.
 — Czy ona ci go oddała? — Nie, to on.
 — Kto on?... — z żywością zapytał Bussy, patrząc na adres.
 — Pan de Saint-Luc.
 — A! a! Bussy zbladł, bo ten wyraz „on”, przedstawił mu pana de Monsoreau, który zawsze nieprzyjemne na nim czynił wrażenie, nawet na samo wspomnienie.
 Bussy odwrócił się, aby przeczytać odebrane pismo i ukryć wzruszenie, którego każdy powinien unikać ilekroć odbiera ważne listy, a nie jest Cezarem Borgia, Machievellem, albo Katarzyną de Medicis.
 Bussy słusznie się odwrócił, bo zaledwie oczyma list przebiegł, krew uderzyła mu do głowy i zaćmiła oczy, tak, zez bladego zaczerwienił się i czując, że się na nogach utrzymać nie zdoła, oparł się na krześle.
 — Idź precz!... — rzekł Remy do masztalerza pomieszanego na widok skutku, jaki list sprawił.
 Remy popchnął go, aby wychodził.
 Masztalerz nie ociągał się, bo sądził, że