Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1071

 Tymrazem pochodnie oświecały mu drogę i nie miał potrzeby lękać się zbłądzenia.
 Monsoreau ani na chwilę nie pozwalał Dyanie oddalać się od siebie.
 Rozmawiał z nią.
 Zwiedzanie cieplarni było przedmiotem licznych, a uszczypliwych pytań.
 Remy i Gertruda w złym byli humorze, albo raczej Remy marzył, a Gertruda była smutną.
 Przyczyna tego łatwa do wytłumaczenia.
 Remy nie potrzebował kochać się w Gertrudzie, skoro Dyana sprzyjała Bussemu.
 Tak postępował orszak, gdy Bussy, jadący za nim, chciał o sobie dać znać Remyemu, za pomocą srebrnej piszczałki, używanej do przyzywania służących w pałacu przy ulicy Grenelle.
 Głos jej był donośny i przeraźliwy.
 Rozlegał się on po wszystkich pokojach i zwoływał służących i wszystkie zwierzęta do pana.
 Mówimy zwierzęta, bo Bussy, jak wszyscy ludzie silni, lubił układać brytany, konie i sokoły.
 Na głos tej piszczałki, psy rwały się na łańcuchach, konie w stajni, sokoły na grzędach.
Remy zaraz ją poznał.