Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1090

 — Witam cię panie Chicot, odpowiedział. Jakże się miewa pan Saint-Luc?
 — Bardzo dobrze; przechadza się z żoną.
 — Czy tylko tyle miałeś mi powiedzieć, panie Bussy? — zapytał król.
 — Tak, Najjaśniejszy Panie; jeżeli co pozostaje, Jego Książęca Mość sam to objawi.
 — Bardzo dobrze — rzekł król.
 I w milczeniu zeszedł ze stopni tronu.
 Posłuchanie skończono, grupy się zmieszały.
 Bussy zauważył, że ulubieńcy króla, obtoczyli go w koło.
 W rogu sali, król cicho z kanclerzem rozmawiał.
 Bussy udał, że nic nie widzi i rozmawiał z Chicotem.
 Wtedy król, chcąc osamotnić Bussego, zawołał:
 — Chicot, mam ci coś powiedzieć.
 Chicot ukłonił się Bussemu, ten jemu nawzajem i sam pozostał w kole dworzan.
 Twarz jego zmieniła się — ze spokojnego, jakim był przy królu i z Chicotem, z grzecznego stał się naraz uprzejmym.
 Widząc zbliżającego się Quelusa, rzekł:
 — Witam cię panie Quelus i pytam jak się miewasz i jak się miewa wszystko co ci jest miłe?