Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1101

 Tego dnia, jakeśmy widzieli, Bussy źle był przyjęty w swojem królestwie.
 Gdy wyszedł z sali, Saint-Luc zatrzymał go i zapytał:
 — Co tobie, mój przyjacielu? bledniesz coraz mocniej i lękać się potrzeba, abyś nie zemdlał.
 — Nie — odpowiedział Bussy — gniew mnie dusi.
 — Zatem zważasz na dowcipki półgłówków?
 — Osądź czy mogę nie zważać..
 — Uspokój się, Bussy.
 — Uspokój się! łatwo powiedzieć. Gdybyś połowę tego usłyszał co ja, przy twoim temperamencie, nie wiem, czy byś żył jeszcze.
 — A więc czego żądasz?
 — Saint-Luc, jesteś moim przyjacielem i wielkie dałeś tego dowody. — A! kochany przyjacielu — odpowiedział Saint-Luc, nie warto o tem wspominać — zapewne, pchnięcie było piękne, ale nie korzystne. Król mię go nauczył, kiedy w Luwrze trzymał w więzieniu...
 — Kochany przyjacielu.
 — Dajmy pokój panu de Monsoreau, a mówmy o Dyanie. Czy była kontenta bie-