Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1105

 — Przybliż się do pana Quelusa — rzekł.
 — Aha! aha!... — odpowiedział Saint-Luc.
 — Pojmujesz?
 — Pojmuję.
 — Doskonale. Zapytaj go więc, kiedy chce abym mu gardło poderżnął, albo on mnie nawzajem.
 — Zapytam go.
 — Oto nie po winien się gniewać.
 — Pójdę, chociażby zaraz, jeśli chcesz tego.
 — Zaczekaj. Idąc do pana Quelusa wstąp do pana Schomberga i takie same zadaj mu pytanie.
 — Wybornie! tylko trochę za wiele...
 Bussy giestem dał do zrozumienia, że nie słucha tłomaczeń.
 — Niech będzie, stanie się twojej woli zadosyć.
 — Kiedy tak, mój drogi Saint-Luc — odparł Bussy — skoro cię tyle uprzejmym znajduję, udaj się do Luwru, do pana Maugiron i zobowiąż do połączenia się z kolegami.
 — Ha! ha!... — rzekł Saint-Luc — zatem już trzech; czy pomyślałeś o tem Bussy?
 — Bynamniej.
 — Jakto bynajmniej?