Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1106

 — Ztamtąd, udasz się do Epernona. Nie zatrzymuję cię długo u niego, bo nie wiele go cenię, otóż teraz zupełna liczba.
 Saint-Luc opuścił ręce i spojrzał na Bussego.
 — Czterech?... — mruknął.
 — Tak, czterech — powtórzył Bussy — przyznam ci się, że nie pojmuję ani twojej waleczności, ani grzeczności, że z taką postępujesz łagodnością z owymi paniczami.
 — O! kochany przyjacielu!
 — Spuszczam się na ciebie w tym względzie. Staraj się, aby wszystko przyzwoicie ukończyć!
 — Będziesz ze mnie zadowolony.
 Bussy podał rękę panu Saint-Luc.
 — Panowie ulubieńcy — rzekł — teraz my z was będziemy się śmieli.
 — Teraz przyjacielu, warunki.
 — Jakie warunki?
 — Twoje.
 — Ja ich nie daję, przyjmę je od tych panów.
 — A broń?
 — Jaką oni obiorą.
 — Dzień, miejsce, godzina?
 — Od ich woli.