Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1110

dnym dnin, to dla pana de Bussy będzie za ciężko.
 Saint-Luc odpowiedział na to grzecznym uśmiechem.
 — Zapewne — rzekł — nie łatwo będzie dla pana de Bussy rozprawiać się z czterema i tak walecznymi, jak panowie; ale mówi on, że to nie nowość dla niego, albowiem miał to zdarzenie pod Tournelles, przy Bastylii.
 — I będzie się potykał z nami wszystkiemi?... — zapytał d’Epernon.
 — Nie inaczej — odparł Saint-Luc.
 — Oddzielnie, czy razem?... — zagadnął Schomberg.
 — To do woli panów, siła, czy rozdzielona, czy razem, to wszystko jedno.
 Ulubieńcy spojrzeli po sobie.
 Quelus pierwszy przerwał milczenie:
 — Bardzo pięknie — rzekł zaczerwieniony od gniewu — bardzo to pięknie ze strony pana de Bussy; ale jakkolwiek mało nas ceni, możemy się każdy z osobna potykać. Przyjmujemy propozycyę hrabiego i jeden po drugim nastąpi.
 Quelus spojrzał na swoich przyjaciół, któ-