Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1149

 — A tam co? — rzekł książę zdziwiony.
 — Pójdź Mości książę, pójdź!
 — Dlaczego?
 — Czy nic nie widzisz na lewo?
 — Widzę jakby iskrę pomiędzy kamieniami..
 — To lont muszkietu.
 — A tam kto być może?
 — Przyjaciel, albo służący Bussego, oddaj my się i z innej zajdźmy strony; służący da hasła i oknem zobaczymy Bussego.
 — Masz słuszność — rzekł książę, pójdźmy.
 Obadwa przeszli ulicę i udali się na plac gdzie były konie uwiązane.
 — Oddalają się — rzekł służący hrabiego.
 — Mnie się zdaje, że to książę i Aurilly.
 — Zaraz będę o tem wiedział z pewnością, panie hrabio.
 Tymczasem, książę i Auriily zwrócili się na ulicę Ś-tej Katarzyny, w zamiarze okrążenia ogrodów i powrócenia przez bulwar Bastylli.
 Monsoreau tymczasem wszedł do domu i kazał przygotować kolaskę.
 Stało się co przewidział książę.
 Na zrobiony przez pana de Monsoreau ło-