Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1172

 — Nie widziałem ich.
 — Nie chcieli siebie i Waszej książęcej Mości narażać.
 — Nic mi o tem nie mówiono.
 — Ja właśnie mówić o tem przychodzę.
 — Po co przybyli?
 — Przybyli na schadzkę, którą im Mości książę wyznaczyłeś.
 — Ja wyznaczyłem?
 — Nie inaczej; tego samego dnia, kiedy przytrzymano Waszą książęcą mość, otrzymałeś list od Grwizyuszów, na który ustnie odpowiedziałeś przezemnie, aby byli w Paryżu na dzień 31 Maja. Właśnie, dzisiaj ten dzień mamy.
 Franciszek zblad.
 Tyle ważnych zaszło wypadków, że o tym dniu zapomniał zupełnie.
 — Prawda — rzekł — ale dawniejsze między nami stosunki ustały.
 — Jeżeli tak jest, radziłbym uwiadomić ich o tem, bo sądzą inaczej zupełnie.
 — Jakto?
 — Tak; sądzisz książę, że z niemi zerwałeś, oni zaś przeciwnie są przekonani.
 — Łapka, hrabio, łapka, dwa razy w nią nie dam się schwytać.