Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1174

 — I owszem; wiedzą bowiem, że się zaszczycam zaufaniem Waszej książęcej mości.
 — Jakież więc mają zamiary?
 — Te same, co zawsze.
 — Sądzą je więc podobnemi do wykonania?
 — Mają je za najpewniejsze.
 — A te zamiary mają na celu...
 Książę zaciął się nie śmiejąc dalszych wymówić wyrazów.
 Monsoreau dokończył myśl księcia.
 — Mają cel osadzić cię Mości książę na tronie.
 Radosny rumieniec wystąpił na twarz księcia.
 — Czy pora teraz po temu?... — zapytał.
 — Twoja mądrość to osądzi.
 — Moja mądrość?...
 — Tak, czyny są widoczne i niecofnięte.
 — Zobaczmy.
 — Zanominowanie króla naczelnikiem Ligi było tylko komedyą, na której się prędko poznano. Teraz reakcya gotowa i wszystko powstaje przeciw Walezyuszowi i jego kreaturom. Kościoły pełne ludu, wojsko drży z niecierpliwości, nasi wysłańcy znoszą podpisy i panowanie Walezyusza dochodzi kresu. W takiem położeniu, Gwizyusze potrzebują następcy tronu a wybór ich