Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/118

 — Śniło mi się — mówił dalej Saint-Luc — że moja żona miała... bo Najjaśniejszy panie, bo moja żona jest wcale ładna.
 — Tak — rzekł król. Ewa była piękny i Ewa nas zgubiła.
 — Wróćmy do mego snu, Najjaśniejszy panie.
 — I ja miałem sen — rzekł król.
 — Otóż śniło mi się, że moja żona miała skrzydła i że mimo krat dostała się do Luwru i zawołała na mnie:
 — „Otwórz, mój drogi, to ja, twoja żona.“
 — I otworzyłeś? — zapytał król z rozpaczą.
 — Naturalnie, a nawet z pośpiechem.
 — Materyalista!
 — Jak ci się podoba, Najjaśniejszy panie.
 — I obudziłeś się?
 — Bynajmniej; sen dla mnie był bardzo przyjemny!
 — I wciąż marzyłeś?
 — Jak tylko mogłem najdłużej.
 — A dzisiejszej nocy?
 — Jeszcze spodziewam się marzyć. Otóż przebacz Najjaśniejszy panie, dlatego nie chcę być razem z tobą. Jeślibym czuwał, to pragnąłbym rzeczywistości i dlatego proszę o muzykę i dziewczęta.