Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1201

wcześnie; król wzdychaj, że miał ból w sercu, Chicot, że miał pełny żołądek.
 Nazajutrz, przy wstawaniu króla, przedstawili się panowie Quelus, Schomberg, Maugiron i d’Epernon.
 Chicot spał jeszcze, król zaś nie mógł spać. Wyskoczył z łóżka, plastry zdarł z twarzy i zawołał:
 — Precz ztąd! precz ztąd!
 Odźwierny wytłómaczył dworzanom, że król nie chce ich widzieć.
 Spojrzeli na siebie osłupieli.
 — Ależ Najjaśniejszy panie — wyjąkał Quelus — chcieliśmy ci powiedzieć...
 — Żeście nie byli pijani, nieprawdaż?...
 Chicot otworzył oko.
 — Przebacz, Najjaśniejszy panie — mówił Quelus — Wasza królewska mość jesteś w błędzie...
 — Ja nie piłem wina.
 — A!... rozumiem — rzekł Quelus — tak... dobrze...
 — Co dobrze?
 — Niech Wasza królewska mość zostanie z nami, pomówimy.
 — Nie lubię pijaków i zdrajców.