Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1218

 — Gwardye francuzkie z Crillonem będą mnie w Luwrze czekały, szwajcarowie zaś przy bramie opactwa.
 — No, to już wiem — rzekł Chicot.
 — Czy teraz mogę służbę przywołać?
 — Przywołaj.
 Henryk zadzwonił.
 — Ceremonia będzie wspaniała — mówił Chicot.
 — Spodziewam się, że nam Bóg dopomoże.
 — Jutro to zobaczymy... Ale powiedz mi, Henryku, za nim kto wejdzie, czy nie masz mi co do powiedzenia?
 — Bynajmniej; co do ceremonii o wszystkiem pamiętałem.
 — Ja nie o tem mówię.
 — A o czem?
 — O niczem.
 — Ale mnie pytałeś...
 — Czy pewna, że masz się udać do opactwa Ś-tej Genowefy.
 — Nie inaczej.
 — I tam będziesz nocował:
 — Przyrzekłem.
 — Skoro nic więcej nie masz mi powierzyć, mój synku, powiem ci, że ta cała ceremonia nie podoba mi się bardzo.