Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/122

potrzebny?... a zatem muszę być piękny jak Kupido lub Quelus.
 — Ciszej trefnisiu — zawołał król — a wy, panowie toaletowi, precz!..
 Służący wyszli i drzwi się zamknęły; Henryk i Chicot sami pozostali.
 Chicot patrzył na Henryka z pewnym rodzajem podziwienia.
 — Dla czego ich odsyłasz?... — zapytał trefniś.
 — Jeszcze nas nie wysmarowali, a ty zapewne nie zechcesz mnie smarować.
 Henryk nic nie odpowiedział, ale po chwili rzekł:
 — Módlmy się.
 — Dziękuję — odrzekł Chicot — jeżeliś dla tego mię sprowadził, Bóg zapłać; wolę wrócić, zkąd przyszedłem, — dobranoc mój synku.
 — Zostań — rzekł król.
 — Ha!.. ha!.. — odezwał się Chicot, prostując — mój drogi, ty jesteś jak Falaris, jak Denis; nudzę się piekielnie, a ty każesz mi skórę sobie rzemieniami okładać; dajmy już temu pokój, Henryku.
 — Ciszej, gaduło — rzekł król — lepiej myśleć o pokucie.
 — Dobrze... ale powiedz mi, za co będę po-