Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1229

 Bussy włożył bilecik w kapelusz, otworzył go i przeczytał.
 Książę nie widział bileciku, ale uważał na twarz Bussego, jaśniejącą radością miłosną.
 — A!... biadaby ci była — rzekł — gdybyś mi nie towarzyszył.
 Bussy pocałował bilecik i schował przy sercu.
 Książe spojrzał dokoła.
 Gdyby Monsoreau był tutaj, możeby nieczekając wieczora, wymienił nazwisko Bussego.
 Po skończonej mszy, udano się do Luwru, gdzie króla czekał posiłek w apartamentach, a dworzan na galeryach.
 Szwajcarowie stali szpalerem od bramy Luwru.
 Crillon i gwardye francuzkie stały w dziedzińcu.
 Chicot z oczów nie spuszczał króla, tak jak książę Bussego.
 Wchodząc do Luwru, Bussy zbliżył się do księcia.
 — Za pozwoleniem Waszej książęcej mości — rzekł kłaniając się — obciąłbym parę słów powiedzieć.
 — Czy pilnych? — zapytał książę.
 — Bardzo.