Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1231

 — Tak więc — mówił książę przez zęby — opuszczasz twojego pana!
 — Mości książę — odpowiedział Bussy — człowiek, który ma jutro odbyć śmiertelną walnę, jednego tylko ma Pana i Jemu cały czas się należy.
 — Wiesz, że tu idzie o tron dla mnie i opuszczasz mnie w takiej chwili?
 — Mości książę, dość na ciebie pracowałem i będę pracował jutro. Więcej jak życia, żądać odemnie nie możesz.
 — 4 więc idź, panie Bussy.
 Bussy nie zważając na obojętność księcia, ukłonił się, wybiegł z Luwru i skierował ku swojemu domowi.
 Książę przywołał Aurillego.
 Aurilly przybył.
 — Co Mość książę rozkażesz?... — zapytał lutnista.
 — Sam się potępił.
 — Bussy?
 — On sam.
 — Czy ci nie towarzyszy?...
 — Nie.
 — Idzie na schadzkę?
 — Tak.
 — Zapewne dziś w wieczór?...