Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/125

że lepiej zrobisz, jeżeli każesz przywołać straże, a ja.. ja lepiej pójdę spać.
 — Rozkazuję ci zostać — zawołał król z powagą.
 — Dziwna rzecz rozkazywać trwodze; mówię ci, że się boję, gwałtu!
 I Chicot, aby uniknąć niebezpieczeństwa, wszedł na stół.
 — Kiedy tak — mówił król — muszę ci wszystko opowiedzieć.
 — Tak, to co innego — mówił Chicot, powoli złażąc ze stołu i wyjmując swoją długą szpadę. Skoro będę wiedział, może złemu zaradzę. Mów, mów mój synu. Może się jaki krokodyl ukaże? klinga dobra, bo o moje rogi ostrzona; o! twarde ja mam rogi.
 I Chicot usiadł na krześle, wziąwszy szpadę pomiędzy nogi, którą zwinął jak węża, symbol pokoju na lasce Merkurego.
 — Ostatniej nocy — mówił Henryk — spałem.
 — I ja także — przerwał Chicot.
 — Nagle jakiś oddech mię owiał.
 — Może zgłodniały pies dotknął twej...
 — Przebudzam się i czuję, jak włosy po wstają mi na brodzie pod maską.
 — Wybornie! — znowu przerwał Chicot, po-