Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1250

 — To Herod! Nabuchodonozor!... — mówił Gerenflot opierając się o drzwi.
 Król zdawał się być zdziwiony.
 — Czy do mnie — odezwał się — mówisz mój bracie?
 — Tak, do ciebie, a dokogoźby innego?
 — Mój bracie!... — pomruknął król.
 — Nie masz tu brata. Oddawna dla ciebie gotuję kazanie i zaraz je posłyszysz... Jak dobry mówca, podzielę je na trzy części. Naprzód jesteś złym królem, następnie satyrem, w końcu będziesz z tronu zrzucony. Oto o czem mam mówić.
 — Z tronu zrzucony, mój bracie!... — rzekł król wybuchając.
 — Ani mniej ani więcej. Nie uda ci się uciec jak z Polski.
 — To zasadzka!
 — A! widzisz, Walezyuszu!
 — To gwałt!
 — Czy myślisz, żeśmy cię uwięzili, aby się z tobą, pieścić?
 — Mój bracie, nadużywasz religii.
 — Alboż to w tem religia?.. — zawołał Gorenflot.
 — Czyż ludzie bogobojni tak mówią?
 — Tem gorzej dla ciebie,