Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1255

 — Będziemy się bronili — odpowiedział z postanowieniem Mayenne. Nie mamy się czego lękać.
 — Podpisał!. — zawołał radośni Gorenflot, wydzierając papier z rąk Henryka, który pozbawiony sił, zakrył twarz rękami.
 — Zatem jesteś królem — rzekł kardynał do księcia — schowaj ten papier.
 Król, w przystępie boleści wywrócił jedyną lampę, która oświecała tę scenę, ale książę Gwizyusz miał już w rękach pargamin.
 — Co czynić? — zapytał mnich, pod którego habitem można było odgadnąć dobrze uzbrojonego szlachcica — Crillon z gwardyą przybywa i grozi rozbiciem bramy. Słuchajcie!
 — W imieniu króla!.. — zawołał głosem potężnym Crillon.
 — Już nie ma króla!.. — odpowiedział przez okno Gorenflot.
 — Kto to powiedział?.. — zapytał Crillon.
 — Ja! — odrzekł z dumą Gorenflot.
 — Ognia do niego!.. — zawołał Crillon.
 Gorenflot widząc, że broń przygotowywano, uciekł z okna i schował się w głąb celi.
 — Wyważyć bramy, Crillonie — zawołał