Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1271

dań i powiedział, że zwykle Wenera Marsa rozbraja.
 Bussy uśmiechnął się, Remy nalegał.
 — Patrz Remy — mówił hrabia — jak moja ręka trzyma szpadę, jak muskuły silnie się wyprężają i jaką giętkość stali nadają. Zdaje mi się, że ręka i szpada, to jedno. Na honor, czuję się silnym i niestrudzonym.
 — Ale utrudzenie może nastąpić.
 — Nie lękaj się.
 — Wszak jutro, panie — mówił Remy, ma odbyć się walka Herkulesa z Anteuszem, Tezeusza z Minotaurem, coś olbrzymiego i homerycznego. Walkę tę, może nazwą w przyszłości walką Bussego, z której pragnę, abyś pan wyszedł nienaruszony.
 — Bądź spokojny, mój Remy, cuda zobaczysz dziś rano; z czterema zuchami odbyłem próbę, żaden z nich ani mnie dotknął, a ja im na wylot suknie podziurawiłem.
 — Ja nic przeciw temu nie mówię, ale czy siły dzisiejsze i jutro będą takiemi?
 Bussy i jego lekarz zaczęli rozmowę po łacinie, często śmiechem przerywaną.
 Tak rozmawiając, przybyli na róg wielkiej ulicy świętego Antoniego.