Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1296

 — Idź po niego, wsiadaj i przyjeżdżaj tu natychmiast.
 — Tu, panie Chicot? Mnich oddalił się jak mógł najśpiesznej, dziwiąc się, że straż za nim nie idzie.
 — Teraz, mój synu — rzekł Chicot — weź z twojego orszaku dwudziestu ludzi, resztę oddaj pod dowództwo Crillona.
 — Gdzież ich mam posłać?..
 — Do pałacu Andegaweńskiego, po twojego brata.
 — Na co?..
 — Aby drugi raz nie uciekł.
 — Alboż mój brat?...
 — Czy ci źle dzisiaj poradziłem?...
 — O! najlepiej.
 — A zatem czyń, co mówię.
 Henryk wydał rozkaz, aby mu przyprowadzono księcia Andegaweńskiego do Luwru.
 Crillon nie bardzo przywiązany do księcia, ruszył natychmiast.
 — A ty? — rzekł Henryk.
 — Ja poczekam na mnicha.
 — Ale przyjdziesz do Luwru.
 — Za godzinę.
 — Zatem bywaj zdrów.
 — Żegnam cię, mój synu.