Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1307

 Crillon szedł za nim ze szpadą w ręku.
 — Gdzieście go znaleźli?... — zapytał król Crillona, mówiąc takim tonem, jakby księcia nie było.
 — Najjaśniejszy panie — odpowiedział Crillon — Jego książęca mość nie był u siebie; gdyśmy w imieniu Twojem zajęli jego pałac, powrócił i został przez nas bez oporu zatrzymany.
 — To szczęście — rzekł król z pogardą.
 A odwróciwszy się do księcia:
 — Gdzie byłeś?... — zapytał.
 — Gdziekolwiek byłem, Najjaśniejszy panie, bądź o tem przekonany, że o tobie myślałem.
 — Nie wątpię — odpowiedział Henryk — twoje usprawiedliwienie dowodzi, że słusznie podobne miałem przekonanie.
 Franciszek skłonił się spokojnie i z uszanowaniem.
 — Gdzie byłeś?... — znowu zapytał król postępując ku bratu; gdzie byłeś, gdy miano pochwytać twoich wspólników?
 — Moich wspólników?... — powtórzył Franciszek.
 — Tak, twoich wspólników.