Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1327

 — Co! i Monsoreau także?
 — Tak, Monsoreau, przebity i głowę ma o mur strzaskaną.
 — Tak więc wszystkich naszych przyjaciół wymordowano tej nocy?
 — A jego żona?... — zawołał Entraguet.
 Nikt nie odpowiedział, lud krążył koło domu.
 W tej chwili, król i Chicot przybyli na ulicę świętej Katarzyny i zawrócili, aby uniknąć zebranego ludu.
 — Biedny, biedny Bussy!... — zawołał Ribeirac z rozpaczą.
 — Tak — rzekł Entraguet — chciano się pozbyć najniebezpieczniejszego.
 — To nikczemność! to podłość!... — wykrzyknęli wszyscy.
 — Pójdźmy na skargę do księcia — zawołał jeden.
 — Nie — rzekł Entraguet — nikomu nie poruczamy zemsty, sami się mścijmy.
 Entraguet zeszedł i połączył się z Livarotem i Ribeiracem.
 — Przyjaciele — rzekł — patrzcie na tę szlachetną postać najwaleczniejszego z ludzi, patrzcie na te krople krwi jeszcze czerwonej; pa-