Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1329

 Przybywszy na plac walki zastali nieprzyjaciół swoich, którzy na nich czekali; jedni siedzieli na kamieniach, drudzy oparci byli o baryerę.
 Pospieszyli wstydząc się, że późno przybywają; ulubieńcy mieli z sobą czterech masztalerzy.
 Cztery szpady leżące na ziemi, zdawały się oczekiwać i spoczywam jak oni.
 Przecisnęli się przez tłum, który znacznie się powiększył.
 — Panowie — rzekł Quelus podnosząc się i kłaniając z dumą — czekamy więc na was.
 — Przebaczcie panowie — odpowiedział Entraguet — bylibyśmy przed wami przybyli, gdyby się jeden z naszych nie spóźnił.
 — Zapewne pan de Bussy — odezwał się d’Epernon. Zdaje się, że go dzisiaj potrzeba wytargać za uszy.
 — Czekaliśmy do tego czasu — rzekł Schomberg — to jeszcze poczekamy.
 — Pan de Bussy nie przyjdzie — odpowiedział Entraguet.
 Podziwienie malowało się na wszystkich twarzach.
 Epernon był pomieszany.